Иисус Неизвестный - страница 254
974
J. M. Robertson, Pagan Christ, 1911, ρ. 368.
975
Ρ. W. Schmidt, Die Gesch. Jes, 409–414.
976
Dalman, Jesus-Jeschua, 176.
977
Bern. Weiss, II, 561.
978
Brandt, 194.
979
Bern. Weiss., II, 563. – Деян. Апост., 12, 4.
980
Digesta. XL VIII, 20, 6; de bonis damnatornm. – Panicularia sunt ea, quae in custodiam receptus secum attulit spolia, quibus indutus est, cum quis in supplicium ducitur (Ulpian). – Lagrange, Marc, 428. – Stapfier, III, 215.
981
Joseph., Ant. III, 7, 4. – Brandt, 194–196.
982
Philo, De profugis, ad Lev., 21, 10.
983
Цельз – Ренан «il eut une agonie de desespoir… Il se repantit de souffrir pour une race vile» – Renan, Vie de Jésus, 1925, p. 439.
984
Dalman, Jesus-Jeschua, 178–179.
985
Brandt, 213.
986
Kohel R, VII, 17 (117 a). – Dalman, 180.
987
Dalman, 182.
988
Herm. Weiss, Die Evang Gesch. 1838, I, 463 – Brandt, 225. – Joh. Weiss, Schrift. d. N. T., IV, 174.
989
Evang Petri, с. 15. – Henneke. N. T. Apokr., 61.
990
Origen., in Matth comm., ser. lat., 134: tenebrae tantum super omnem terram Judaeam sund factae.
991
Origen, l. с.:…ut non magnitudinem miraculi ostendere volens, indidat in risum sapientium saeculi hujus et magis infidelitatem in hominibus sapientibus operetur, quam fidem. – Астрономическую невозможность солнечных затмений в полнолуние знает и Julius Afncan, ар. Georg. Syncelli, ed. Dindorf, I, 609.
992
Evang. Petri., с. 18 – Henneke, 1. с.
993
…Solem quis dicere falsum audeat?…Cum caput obscura nitidum ferrugine fecit impiaque aetemam timuerunt saecula noctem. (Virg., Georg.I, 463, 399).
994
Origen., in Matth., V, 140: vivunt… aliquando autem et tota nocte et adhuc post eam tota die <живут довольно долго – всю ночь, а случается, и весь следующий день – (лат.) > – «Чудом» кажется Оригену слишком скорая смерть Иисуса, «через три часа» (по счету Иоанна, вопреки свидетельству Марка); miraculus quoniam post tres horas receptus est, qui forte biduum victurus erat in cruce, secundum consuetudinem eorum, qui suspenduntur, non percutiuntur <чудо, если смерть наступила уже через три часа, тогда как бывает, что жертва мучается на кресте по два дня… – (лат.)>. – Евсевий, имевший случай наблюдать множество крестных казней во время Диоклетиановых гонений, утверждает, что распятые умирают, большею частью, только от жажды и голода. – Euseb., Η. Ε., VIII, 8. – Keim, III, 435. – P. W. Schmidt, Gesch. Jes., 414.
995
Cicer., in Verr., V, 64; Offic., III, 27.
996
Hase, Gesch. Jes., 581. – Stapfer, III, 215. – Klausner, Jesus of Nazareth, 350.
997
Hase, 580.
998
M. Mauerbrecher, Von Nazareth nach Golgotha, 1909, S. 257–258: «слово это запомнилось ученикам, как слово последнего и совершенного отчаяния, voile und ganze Verzweifelung». Смерть была для Иисуса «бессмысленной катастрофой, sinnlose Katastrophe».
999
Codex D (gr), g, ар. Macar. Magnes; Codices: с, i, k («male-dixisti»). – R. A. Hoffmann, Marcusev., 622. – Harnack, Probleme im Texte der Leidengesch. Jes. (III Sitzungber. d. Akad. d. Wiss. z. Beri., 1901, S. 261–266). Кажется, Гоффман основательно защищает против Гарнака каноническое чтение, как более древнее и подлинное.
1000
Так, в хорошо засвидетельствованном чтении, вместо канонического, непонятного и невозможного

, «по благодати Божией». – Fr. Barth, Die Hauptprobleme des Leb. Jes., 1918, S. 5.
1001
Brandt, Εν. Gesch., 230. – R. A. Hoffmann, 621. – Joh. Weiss, Das alteste Ev., 337–338.
1002
Wellhausen, Das Ev. Marei, 1909, S. 132.
1003
Очень возможно, что были и здесь, в Иерусалиме, такие же «прозелиты», «иудействующие», среди римских воинов, как в Кесарии Приморской (Д. А. 10, 1–7) и в Самарии-Себастии. – Schürer, Gesch. d. Jud. Volk im Zeitalt Jes. Chr., I, 460. – Lagrange, Marc, 434.
1004
Plutarch, Cato major, p. 336, e. – Plaut, Miles glor., v., 836. – Spartian., Adrian., X. – Vulgat. Gallic. – Avid. Cass., V. – Renan, Vie de Jes., 439. – Stapfer, III, 219. – Lagrange, Marc, 434.
1005
Dalman, 188.
1006
В кодексах Cantabr., Lat., Syra X, G. P, и других:

– вместо канонического:

Это, кажется, более древнее и подлинное чтение, потому что здесь главное в противоположении двух «возгласов», первого, Sebachtani, и этого, второго, бессловесного. – R. A. Hoffmann, 617. – Wellhausen, Ev. Marci, 132.
1007
Лк. 23, 47, Cantabr. D. – R. A. Hoffmann, 627.
1008
Dalman, 196–197.
1009
В точной транскрипции: muschlam. – Dalman, 1190.
1010
R. A. Hoffmann, 626.
1011
Superliminare templi infinitae magnitudinis fractum est et divisum. – Hieron., Comm. ad. Matth., 27, 51; Epist., 120, 8. – Brandt, 254. – W. Bauer, Das Leb. Jes. im Zeitalt, d. N. T. Apokr., 231.
1012
Horac., Epist., XVI. – Juven., XIV, 77. – Plaut., Mil. Glor., 2, 4. -Petron., Sat. III, 112. – Digest., 48; 24. – Mischna Sanhedrin, VI, 6.
1013
Digest., 48, 24: corpora… petentibus ad sepulturam danda sunt.
1014
Evang. Petri, VI, 24. – W. Bauer, 244. – В этом колодце, по легенде IV века, найден Крест Господень. – Euseb., Vita Constant., Ill, 28. – Goguel, La vie de Jes., 529–533. – Dalman, Orte und Wege Jesu, 368.
1015
Dalman, 390.
1016
Dalman, 379–380.
1017
Geyer, Itinera Hierosolymit., saec. IV–VIII, 1898, p. 232. – P. Mickley, Arculf, 1917, II, 25–26. – Dalman, 381.
1018
Dalman, 391.
1019
Evang. Petri, VII, 36–37. – Preuschen, Antilegomena, 16; 116.
1020
Papias, Fragm., ар. Enseb., H. E., III. 36, 31. – Preuschen, Antileg., 55–56. – Lagrange, Marc, 465. – В лучших кодексах Vatican, и Sinaitic., нынешний конец Мк. 16, 8–20, отсутствует. Нет его почти ни в одном кодексе, и по свидетельству Евсевия (ad Marin. I) и бл. Иеронима (ер. 110 ad Hedib.). – Loisy. Marc, 485. – H. Holzmann, Hand-Comm. zum. N. Т., I, 183.
1021
P. Wernle, Die Synoptische Frage, 1899, S. 36, 219. – Ed. Meyer, Urspr. und Ensteh. d. Chrisstent., I, 17.
1022
«Das ist… eindrucksvoll für den, der „auf Leises zu achten weiss. – Es fehlt nichts; es wärd schade, wenn noch etwas hinterher käme“. – Wellhausen, Ev. Marci, 1909, S. 136–137.
1023
Dalman, 387.
1024
«Were the testimony fifty times stronger that it is, any hypothesis would be more possible than that». – H. Rashall, Memoire inedit, cite par Kirsopp Lake, The historical evidence for the Resurrection of Jesus Christ, London, 1907, p. 269. – Grandmaison, Jes. Chr., 1919, II, 371.
1025
Dalman, 287.
1026
Klostermann, Marcus-Εν., 190.
1027
Fr. Loofs, Die Auferstehungsberichte, 1908, S. 14. – Grandmaison, Jes. Chr., II, 373, 375.
1028
Bern. Weiss, Das Leb. Jes., 1884, II, 593. – Strauss, II, 347.
1029
Just., Dial., 108. – Klostermann, Matth., 226. – Brandt, 336.
1030
«Тело садовник унес потихоньку, чтобы любопытствующие посетители не топтали грядок его с овощами», – зло смеется Тертуллиан (De spectacul., 30).
1031
Renan, Les Apotres, 1923, p. 44.
1032
«Welthistorischer Humbug», Strauss, ар. Fr. Barth, Die Hauptprobl. d. Leb. Jes. 1918, S. 218.